Kadın barış inşacıları, fiziksel, duygusal, siyasi, ekonomik ve manevi sağlık ve güvenliklerine yönelik birçok karmaşık risk ve tehditle karşı karşıya. Bunlar kimliklerini, rollerini ve toplumsal normları kadın barış inşacılarına karşı kullanan son derece cinsiyetçi tehditlerdir. Kadın barış inşacılarının ailelerini hedef alır ve genellikle kadınların cinselliğini hedef alan saldırılarla itibarlarını zedelemeye çalışır. Bu tehditler hem gerçek hayatta hem de sanal ortamda gerçekleşir. Herkese açık bir alanda anonim olabilmenin getirdiği avantajla daha kolay ve etkili saldırılar düzenlenebildiği için, internette karşılaşılan tehditler giderek daha da yaygınlaşmaktadır.
20 yıllık politikaya, uygulamaya ve yaratılan etkinin kanıtlarına rağmen hala kadın barış inşacılarının tanınması, desteklenmesi ve korunmasıyla ilgili önemli bir eksiklik var. Bu raporda, kadın barış inşacılarının onlarca yıldır bu tehlikelerle başa çıkma deneyimleri temel alınarak, güvensizliklerine yol açan ve kötüleştiren bağlamsal faktör ve gerçeklikler incelenmiştir. Ardından, kadın barış inşacılarının karşılaştığı tehditlerin kapsamı ve kaynakları gösterilmiş, mevcut koruma mekanizmalarının güçlü ve zayıf yönleri incelenmiş ve son olarak devlet ve çok taraflı kuruluşların kadın barış inşacılarını korumak için yapabileceklerine ilişkin bir operasyonel kılavuz paylaşılmıştır.
The Women’s Alliance for Security Leadership (WASL) and Women Mediators Across the Commonwealth (WMC) authored this letter to female heads of state on behalf of Afghan colleagues and sisters. The letter requests meetings with political leaders to ensure the protection of Afghan women, specifically with regard to issuing visas for resettlement, safeguarding human rights within country, upholding measures against forced marriage, and the inclusion of Afghan women in dialogue with the Taliban and the delivery of gender-responsive humanitarian aid.
Afghanistan’s country code is +93. My phone lights up—day and night. I cannot bear to answer, knowing I have no answers. I cannot bear to ignore them. “I hope you are not tired,” they say. “Sorry to bother you,” “Thank you for thinking of us,” and “If they find me, they’ll rip me apart, please take my children.” Their graciousness, dignity, apologies for disturbing our lives, to help save theirs, are humbling and haunting.
We called for the international community to listen to Afghan women peacebuilders.
Our partners risked their own lives to speak at the United Nations, the European Union, the International Criminal Court, in the United States, and elsewhere. They warned of the reality in the Afghan forces, informed the world of needs on the ground, and offered recommendations and practical actions. They repeatedly asked for the chance to negotiate their own fate at the peace tables in Doha and elsewhere. They were never granted such an opportunity. Rather, they were willfully ignored and excluded.
Les femmes artisanes de la paix sont confrontées à une matrice complexe de risques et de menaces ciblées pour leur santé et leur sécurité physiques, émotionnelles, politiques, économiques et spirituelles. Les menaces qui pèsent sur les femmes artisanes de la paix sont hautement axées sur le genre, en utilisant leur identité, leurs rôles et leurs normes sociales contre elles. Elles ciblent les membres de la famille et cherchent à ternir la réputation des femmes artisanes de la paix, souvent par des attaques à connotations sexuelles. Ces menaces se produisent de plus en plus en ligne, où le lieu public et l’anonymat amplifient leur portée et leur impact.
Malgré 20 ans de politique, de pratique et de preuves d’impact, il existe encore un écart persistant dans la reconnaissance, le soutien et la protection des femmes artisanes de la paix. Ce mémoire distille et s’appuie sur des décennies d’expériences de femmes artisanes de la paix qui naviguent dans ces dangers pour donner un aperçu des facteurs contextuels et des réalités qui créent et exacerbent leur insécurité. Il présente ensuite l’éventail et les sources des menaces, analyse les forces et les lacunes des mécanismes de protection existants et se conclut par des directives opérationnelles destinées aux États et aux institutions multilatérales pour protéger les femmes artisanes de la paix.
